Architektura małego kościoła należy do całkowitego kompleksu budowlanego kościoła św. Jerzego z jego wieżami, murami i obiektami fortyfikacyjnymi. Ta mała budowla powstała w czasie, w którym dziedziniec kościoła św. Jerzego został przekształcony w cmentarz i pełniła funkcję kaplicy cmentarnej. O budowli tej wzmiankowano na początku XVI w. jako o kaplicy św. Jerzego. Obiekt ten w ciągu stuleci musiał zostać poddany tak wszechstronnej przebudowie, że jego pierwotny wygląd można obecnie ledwie jeszcze stwierdzić.
Kaplica pierwotnie zawierała pomieszczenie istotnie mniejsze i niższe niż jej obecny kształt. Została wykonana dokładnie tak, jak jej duży imiennik dla zaoszczędzenia materiałów budowlanych przy zastosowaniu murów obronnych w półnono-wschodnim rogu ogrodzenia.
Nieistniejące już dzisiaj szczegóły architektoniczne i fragmenty wyposażenia wnętrza kościoła.
Nad wejściem frontowym znajdowały się inskrypcje. Przed remontem być może istniały pozostałości inskrypcji, litery: Do Po /może Anno Domini Polonia lub Dom Polski/.
Empora była ozdobiona trzema obrazami przedstawiającymi historię Jakuba: pożegnanie, drabinę do nieba i walkę z aniołem Bożym. Na szczególną uwagę zasługiwał środkowy obraz drabiny Jakubowej. Z nieba padały promienie światła towarzyszące aniołom. Pomiędzy obrazami znajdowała się mała drewniana głowa jelenia z prawdziwym porożem. Większe poroże znajduje się w kościele św. Jerzego. Dawniej służyło jako oświetlenie na ścianie. Na emporze umiejscowione było stare krzesło z inskrypcją „G.E. 1695”. Nad emporą zabytkowy drewniany krzyż naturalnej wielkości, wcześniej umocowany był do belki sklepienia w kościele św. Jerzego. Po Reformacji znalazł miejsce nad wysuniętym do przodu ołtarzem, by potem powrócić na dawne miejsce. Schowany do składu ze starociami, podczas renowacji kościoła św. Jerzego w 1883 r. znów umieszczony w kościele na emporze organowej.
Na prawo od wejścia barokowa empora bardzo kunsztowna w przeciwieństwie do prostej małej empory nad drzwiami wejściowymi.
Ołtarz zwieńczał trójkąt równoboczny otoczony promieniami, symbolizujący Trójjedynego Boga. W kościele znajdowały się dwa epitafia. Pierwsze z 18.02.1695 r. ku czci zmarłego duchownego Christopha Froelich. Na epitafium przedstawione było ukrzyżowanie, po obu stronach krzyża na obrazie klęcząca rodzina zmarłego. Nad tablicą napis w języku polskim, poniżej w języku łacińskim, oraz najważniejsze daty z życia zmarłego. Froelich przed przybyciem do Kętrzyna był diakonem w Barcianach i Ribben. Drugie epitafium podobne, przedstawiało grupę osób pod krzyżem – rodzina fundatorów, wśród nich dwóch duchownych. Nad obrazem napis: „1704 Dorothea Drespsche”. I jeszcze jedna tablica z nazwiskami poległych bohaterów wojennych: (z parafii polskiej) Gottfried Kruh, Weitzdorf u. Christian Kroll, Reimsdorf.